Today is Good Friday of Easter!

Good Friday and Easter, according to Christian belief, are events of universal importance for humanity. Together, they offer hope as central celebrations of Christianity.

The major church holidays revolve around the life of Jesus Christ. Without a doubt, the most beloved celebration for Germans is Christmas — the birth of Christ. It is a joyful event, marked by the giving of gifts and a sacred atmosphere that stirs deep emotions. But as important as the birth of Jesus is — the incarnation of God as man — even more significant are Good Friday and Easter.

Good Friday, also known as Holy Friday, commemorates the suffering and death of Christ. Easter celebrates His resurrection from the dead.

Both holidays are preceded by a period of preparation. The so-called "Week of Mourning" begins with the preceding Sunday and is considered the most important week in the church calendar. For this reason, on the day of Jesus' death — Good Friday — mourning and repentance are at the heart of the observance.

The Connection Between Death and Resurrection

Previously, Good Friday was the most important holiday for Evangelical Christians. Meanwhile, all Christian denominations have agreed that the day marking the death of Christ for the sins of mankind is an inseparable part of Easter — the day of His Resurrection. The greatest Christian holiday consists of Good Friday, Holy Saturday, and Easter Sunday, which are now viewed as a unified event.

Intrigue, Slander, Trial

What happened on the first Good Friday of history began the night before. Jesus had shared a final meal with his 12 closest disciples, who, for the last time, heard the words of their master. Shortly after, betrayal and arrest followed.

On Good Friday, Christ had to endure two trials — one before the Jewish leaders, who sought to eliminate Jesus for theological reasons, and another before the Roman rulers.

"It was all a trial full of tricks," says theology professor Ulrich Lüke. "The Jews did not have authority; the Romans were the true rulers." "They had determined that only they had the right to make and enforce death sentences. The Romans, in fact, didn't care if someone came forward and claimed to be the Son of God. They were interested in maintaining peace in the land."

Guvernatori romak Pilatus pastaj i ra shkurt me Jezuin. Në bazë të të gjitha atyre që dimë për procesin, ai gjeti pak gjëra kundër Jezuit, por nën presionin e njerëzve vendosi ta dërgojë të vdesë Jezuin. Vdekje me kryqëzim – një nga mënyrat më brutale të ekzekutimit në botën antike. Shpesh lufta me vdekjen e të akuzuarve zgjaste disa ditë.

Me siguri që vetëm pak prej atyre që e përjetuan kryqëzimin e Jezuit e nuhatën se aty po vdiste dikush me rëndësi të veçantë. “Përkufizimet teologjike se Jezui si qënie ishte Zot i vërtetë dhe njëkohësisht njeri i vërtetë janë përkufizime që u zhvilluan vetëm më vonë nga teologjia dhe filozofia,” thotë teologu Lüke. Megjithatë, në informacionet e Testamentit të Ri të Biblës raportohet se në kohën e vdekjes së Jezuit dielli u errësua, toka u drodh dhe ndodhën gjëra të tjera të pashpjegueshme. Jezui përjetoi pasojën e fundit të të qenit njeri, deri në vdekjen brutale.

Fundi vetëm një tranzicion

Ajo që ne e quajmë sot Pashkë, u kthye për ithtarët e Jezuit megjithatë në ditë të surprizës. Në mëngjesin e ditës së tretë pas kryqëzimit, varri ku vendosën Jezuin e vdekur qe bosh. Dëshmitarë u ndeshën me të ringjallurin. "Madje edhe dëshmitarë të tillë që nuk kishin menduar fare se ai do të ringjallej,” thotë Ulrich Lüke. Kështu, Maria e Magdalas, e cila ishte e para që e gjeti varrin bosh mendoi e shokuar se kufomën e patën vjedhur. Ajo madje është kaq e verbuar nga lotët, sa nuk e njeh Jezuin kur ndeshet me të. U desh që ai t’i fliste asaj, që asaj t’i hapen sytë. Dëshmitarët e Pashkëve nuk erdhën në asnjë mënyrë me brohoritje në varreza, sepse e dinin që tani Jezui ndodhet aty si hero mbi të gjithë. Vetëm përballja fizike me atë, që qe ringjallur nga të vdekurit, i bindi të krishterët e parë se ai vërtet jeton.

Perspektiva deri sot

Për të krishterët, e Premtja e Zezë dhe ngjarjet e Pashkëve janë të lidhura me idenë e shpresës. Ato hapin një perspektivë të re. Që kjo jetë që ne njohim si të fundme dhe materiale, nuk është e fundit. Ajo zgjeron pra horizontin, i bën njerëzit të aftë që buzë varrit të mos shohin thellësinë e tij prej 1.80, por të shohin një horizont jete. Kjo do të thotë: Pashkët hapin për të Krishterët një dimension, që e tejkalon jetën dhe vdekjen në tokë.

“KORÇA BOOM”