Historia e një prone 100-vjeçare në zemër të Korçës, pas Katedrales

100 VITE PRITJE PËR PRONËN E FAMILJES

Nga Linda Kalemi:

“Kjo është historia e një prone 100-vjeçare në zemër të Korçës, pas Katedrales, prona e familjes Terezi, që u ndërtua me djersën dhe fitimet e një emigranti shqiptar në Misir.

Një histori që fillon me punë e sakrificë… dhe vazhdon me grabitje, burg, e padrejtësi që s’kanë të sosur.

Gjatë regjimit komunist, shteti ia mori pronën me forcë. Babai i vjehrrës sime u shpall “kulak”, u burgos dhe u vra. Familja u hodh në rrugë.

Pas viteve ’90, vjehrri e rimori shtëpinë, por ndërkohë shteti kishte strehuar aty katër familje. Për një periudhë ata paguanin qira, por kjo zgjati pak.

Më pas, një ligj “i famshëm” - që zgjati vetëm dy a tre vjet - i dha Bashkive të drejtën të jepnin certifikata pronësie. Dhe aty filloi padrejtësia e re:

qeraxhinjtë, me ryshfete e lidhje, morën tapitë nga Bashkia Korçë, edhe pse në Hipotekë ndodhet ende tapia origjinale e familjes Terezi, me vulë dhe datë mbi një shekull më parë.

Burri im, Kampioni, i besoi komshiut tonë - një avokat që paguam paraprakisht për të ndjekur çështjen. Por ai kaloi në anën tjetër, u shfaq vetëm një herë në gjykatë dhe më pas u zhduk, duke premtuar e gënjyer. Që nga ajo ditë, unë mbaj barrën vetë.

Janë bërë 15 vite gjyqe, dy procese të hapura:

 • Një civil ndaj qeraxhinjve,

 • Dhe një administrativ ndaj Bashkisë Korçë.

Por drejtësia sorollatet: dosjet kthehen për “rishqyrtim”, proceset shtyhen, ndërsa Apeli është mbingarkuar.

E unë, një nuse që po hyj në pranverën e fundit të jetës, pyes veten: sa breza duhen që drejtësia të zgjohet?

Babai “kulak” u vra në burg.

E bija, vjehrra ime, iku nga kjo botë pa e parë shtëpinë e saj.

I biri, burri im, iku me dhimbje.

Unë, nusja, jam këtu - ende duke pritur për pronën e bijve tanë.

Kërkoj drejtësi, jo lëmoshë.

Kërkoj që shteti të kthejë atë që ka qenë gjithmonë e jona.

Çfarë të bëj tani?”

“KORÇA BOOM”