Kisha dhe respekti ndaj Kryepeshkopit

Në traditën e Kishës Ortodokse, figura e Kryepeshkopit zë një vend të veçantë. Ai është udhëheqësi shpirtëror, bariu që drejton besimtarët drejt rrugës së Zotit dhe garantuesi i unitetit të Kishës. Prandaj, respekti ndaj tij nuk është thjesht një akt qytetarie apo mirësjelljeje, por një detyrim shpirtëror që buron nga vetë esenca e besimit tonë.

Të jesh besimtar dhe pjesë e Kishës nënkupton të mbështesësh strukturat e saj, të lutesh për udhëheqësit shpirtërorë dhe të jesh pjesë aktive në ndërtimin e komunitetit, jo të hedhësh baltë mbi të. Kisha nuk është një organizatë e zakonshme, por një trup i gjallë me Krishtin në krye dhe me shërbëtorët e Tij që e udhëheqin sipas Frymës së Shenjtë.

Askush prej nesh nuk ka të drejtë të gjykojë udhëheqësin shpirtëror të Kishës pa dashuri, pa përulësi dhe pa e njohur barrën që ai mban. Gjykimi publik i një figure të tillë në mënyrë të lehtë dhe të papërgjegjshme jo vetëm që nuk i shërben Kishës, por i hap rrugë përçarjes dhe dobësimit të saj.

Prandaj, si besimtarë, le të kujtojmë se detyra jonë është të lutemi për Kryepeshkopin tonë, ta mbështesim në misionin e tij të shenjtë dhe të tregojmë durim dhe besim në udhëheqjen që na ofron. Në vend të kritikës, le të ofrojmë dashuri; në vend të gjykimit, le të tregojmë përulësi; dhe në vend të përçarjes, le të ndërtojmë një komunitet të fortë dhe të bashkuar nën dritën e Krishtit.

Sepse në fund të fundit, ata që janë thirrur të udhëheqin Kishën janë njerëz të zgjedhur jo nga popullariteti, por nga Hiri i Perëndisë. (Fjala "Hir" në vetvete do të thotë "bamirësi e pamerituar")

Dhe është përgjegjësia jonë që këtë zgjedhje ta respektojmë dhe ta nderojmë.

Nuk është detyra e asnjërit prej nesh të vendosë nëse një udhëheqës shpirtëror është "i denjë" sipas standardeve tona njerëzore. Sepse shpesh, gjykimet që i bëjmë të tjerëve burojnë nga krenaria, padurimi apo nga keqinformimi. Për më tepër, kur këto kritika bëhen publike, në rrjete sociale apo në diskutime të hapura, ato jo vetëm që cenojnë nderin dhe integritetin e Kryepeshkopit, por dëmtojnë imazhin e Kishës dhe largojnë të tjerët nga besimi.

Kisha nuk është një institucion që udhëhiqet nga zhurma e turmës, por nga veprimi i qetë dhe i urtë i Frymës së Shenjtë. Prandaj, duhet të shmangim tundimin për t’u bërë "ekspertë" të çështjeve kishtare dhe të kujtojmë fjalët e Apostull Pavlit, i cili na kujton që t’i bindemi udhëheqësve tanë shpirtërorë, sepse ata janë rojet e shpirtit tonë (Hebrenjve 13:17).

Le të mos harrojmë se çdo fjalë që flasim ka peshë dhe se çdo veprim i joni ose ndërton, ose shkatërron. Si pjesëtarë të Kishës, jemi thirrur të ndërtojmë. Të kontribuojmë në ruajtjen e paqes shpirtërore, në forcimin e besimit dhe në përhapjen e dashurisë së krishterë. E në këtë rrugë, nuk ka vend për përçarje, dyshim të përhapur publikisht apo shprehje të padenja për figurën e Kryepeshkopit.

Në fund, le të lutemi për udhëheqësin tonë të ri shpirtëror. Le të kërkojmë që Zoti t’i japë urtësi, forcë dhe durim për të udhëhequr Kishën tonë me dashuri dhe drejtësi. Dhe mbi të gjitha, le të kujtojmë se vlera e një komuniteti të krishterë nuk matet me kritikën që di të bëjë, por me dashurinë, mbështetjen dhe përulësinë që di të ofrojë. Vetëm kështu mund të jemi vërtet pasues të Krishtit.

 “KORÇA BOOM”